Wat is een optische transponder (OEO)?
Een optische transponder bestaat uit een zender en een ontvanger, vergelijkbaar met een zendontvanger die een zender en een ontvanger bevat. Een optische transponder verlengt de transmissieafstand door golflengten om te zetten en signalen te versterken. Het ontvangt, versterkt en verzendt automatisch signalen van verschillende golflengten zonder de gegevens/signaalinhoud te veranderen. Dat wil zeggen dat het door de transponder ontvangen optische signaal wordt omgezet in een elektrische datastroom, die vervolgens wordt verwerkt en geregenereerd. De transponder zet vervolgens het signaal van standaard optische golflengten om in een optische CWDM (grove golflengteverdelingsmultiplexing) of DWDM (dichte golflengteverdelingsmultiplex) signaal. Dit proces wordt gewoonlijk OEO-conversie (optisch – elektrisch-optisch) genoemd.
Moderne WDM-transponders zijn uitgerust met een 3R-systeem (reshaping, re-timing en re-amplifying) dat verder gaat dan eenvoudige signaalregeneratie. Dit systeem zorgt voor nauwkeurige en nauwkeurige reiniging, monitoring en versterking van het signaal.
Waarom heb ik een optische transponder (OEO) nodig in een WDM-systeem?
Er zijn verschillende redenen waarom optische transponders nodig zijn in WDM-systemen. Ten eerste kunnen optische transponders het probleem oplossen van incompatibiliteit tussen apparaten die op verschillende golflengten werken wanneer ze met elkaar moeten communiceren. Ten tweede zijn er meerdere glasvezelnetwerken die door verschillende providers worden aangeboden en onder verschillende standaarden werken. We hebben WDM-transponders nodig om conversies tussen deze diverse glasvezelnetwerken mogelijk te maken. Deze vereisten kunnen in praktische toepassingen worden onderverdeeld in drie soorten conversies.
Meerdere omzetten-modus glasvezel naar single-modus glasvezel
Het is bekend dat multi-mode glasvezel (MMF) vaak wordt gebruikt voor korteafstandstransmissie, terwijl single-mode glasvezel (SMF) wordt gebruikt voor langeafstandstransmissie. Modusconversie is vereist wanneer de transmissieafstand de limieten van MMF overschrijdt of wanneer connectiviteit vereist is tussen multi-mode apparaten en single-mode apparaten. De volgende twee schakelaars, die ver van elkaar verwijderd zijn, zijn bijvoorbeeld verbonden door twee optische transponders die MMF omzetten in SMF. Een typische toepassing voor deze functie wordt vaak gebruikt om de afstand tussen 10G optische transportnetwerk (OTN) en synchrone optische netwerk (SONET) ringen te vergroten.
Dubbele vezel omzetten in enkele vezel
Dual en single fiber-conversie is ook vereist in netwerken. Dubbele vezeltransmissie gebruikt dezelfde golflengte op twee verschillende vezels, terwijl enkelvoudige vezeltransmissie twee verschillende golflengten gebruikt op een enkele vezel, wat bekend staat als bidirectionele (BiDi) transmissie. In dit geval zijn twee dual-fiber schakelaars voor lange afstanden verbonden met behulp van twee optische transponders. Met bi-directionele BiDi enkele vezels, waarbij twee verschillende golflengten worden verzonden op een enkele vezel, komt de transmissie (Tx) aan het ene uiteinde van de vezel overeen met de ontvangst (Rx) aan het andere uiteinde, en vice versa.
Conversie golflengte
Golflengteconversie is een van de meest voorkomende toepassingen van optische transponders in WDM-systemen (golflengteverdelingsmultiplex). Glasvezelnetwerkapparatuur met vaste glasvezelinterfaces die werken op bestaande golflengten (850 nm, 1310 nm, 1550 nm) moeten worden geconverteerd naar CWDM- of DWDM-golflengten met behulp van optische transponders die verschillende golflengten kunnen verzenden met kleine vormfactor pluggable (SFP) zendontvangers voor golflengteconversie. In de onderstaande figuur moet een 10G-switch met een signaaluitgang van 1310 nm worden aangesloten op een CWDM Mux/Demux-kanaalpoort met een golflengte van 1530 nm. Een optische transponder die werkt met SMF SFP + en 1530 nm CWDM SFP+ wordt gebruikt tussen de schakelaar en CWDM Mux/Demux voor golflengteconversie.
Optische transponders kunnen worden gebruikt om verschillende soorten signalen om te zetten, waaronder multi-mode naar single-mode, dual-fiber naar single-fiber en de ene golflengte naar de andere. Tijdens dit proces worden signalen ook opnieuw versterkt, gecontroleerd en opgeschoond, zonder hun oorspronkelijke bitsnelheid te wijzigen. Dit maakt langere transmissieafstanden mogelijk.
