DAC (کابل اتصال مستقیم) و AOC (کابل نوری فعال) فناوری های کابلی استانداردی هستند که برای انتقال داده ها در سیستم های محاسباتی مدرن استفاده می شوند.
محصولات پیشنهادی:200G QSFP56 Breakout DAC
کابل DAC یک کابل مسی است که دو دستگاه شبکه را با کانکتورهای SFP یا QSFP به هم متصل می کند. این برای انتقال داده های کوتاه برد، معمولاً در یک مرکز داده یا ارتباطات در سطح رک طراحی شده است. حداکثر فاصله انتقال کابل DAC به طور کلی به 7 متر محدود می شود. کابل های DAC که به عنوان کابل های محوری دوقلو نیز شناخته می شوند، می توانند داده ها را با سرعت بالای 40 گیگابیت بر ثانیه انتقال دهند.
از سوی دیگر، کابل AOC از فناوری فیبر نوری برای انتقال داده استفاده می کند. این کابل از طراحی مشابه کابل DAC استفاده می کند اما به جای سیم مسی از فیبر نوری استفاده می کند. کابل AOC دارای یک گیرنده نوری در انتهای کابل است که سیگنال های الکتریکی را به سیگنال های نوری تبدیل می کند و سپس آنها را روی فیبر می فرستد. کابل AOC معمولاً فاصله انتقال بالاتری تا 100 متر یا بیشتر را ارائه می دهد و می تواند با سرعت بالاتر تا 400 گیگابیت بر ثانیه ارسال کند.
تفاوت اساسی بین کابل های DAC و AOC در فناوری و طراحی آنها نهفته است. DAC از سیم مسی استفاده می کند که فاصله انتقال کمتری اما سرعت بالاتری را ارائه می دهد. در مقابل، AOC از فیبر نوری استفاده می‌کند و نرخ طولانی‌تر اما کمی پایین‌تر را به دلیل مراحل تبدیل اضافی ارائه می‌دهد. کابل‌های DAC از نظر انرژی کارآمدتر هستند، در حالی که کابل‌های AOC معمولاً گران‌تر هستند.
هر دو کابل DAC و AOC مزایای متعددی را در سیستم های محاسباتی مدرن ارائه می دهند. این کابل ها می توانند تأخیر را کاهش دهند و عملکرد و راندمان انرژی بالاتری داشته باشند. نصب آنها نیز آسان است. هیچ درایور یا نرم افزار اضافی مورد نیاز نیست. کابل‌های DAC عموماً مقرون‌به‌صرفه‌تر هستند و سرعت‌های بالاتری ارائه می‌دهند، در حالی که کابل‌های AOC می‌توانند فواصل طولانی‌تری را پشتیبانی کنند و کیفیت سیگنال بهتری را در فواصل طولانی ارائه دهند.
محصولات پیشنهادی:200G QSFP56 Breakout AOC
هر دو فناوری با محدودیت های خاصی همراه هستند. یکی از مهمترین اشکالات کابل‌های DAC فاصله انتقال کوتاه آنهاست که کاربرد آنها را در محیط‌های مرکز داده بزرگ‌تر محدود می‌کند. از سوی دیگر، کابل های AOC گران تر از همتاهای مبتنی بر مس خود هستند. علاوه بر این، تبدیل سیگنال های الکتریکی به نوری در AOC ها، اجزای سخت افزاری اضافی را معرفی می کند که ممکن است کیفیت سیگنال و عملکرد ضربه را کاهش دهد.
در نتیجه، DAC و AOC دو فناوری ضروری هستند که انتقال داده با سرعت بالا را برای سیستم‌های محاسباتی مدرن ارائه می‌دهند. در حالی که هر دو نقاط قوت و ضعف متفاوتی دارند، انتخاب بین آنها در نهایت به مورد استفاده و الزامات خاص سازمان خلاصه می شود. سازمان ها ممکن است استفاده از کابل های DAC را برای کارهای ارتباطی کوتاه برد در محیط های مرکز داده انتخاب کنند. در مقابل، فناوری کابل AOC ممکن است برای ارتباطات دوربرد (مانند مواردی که بین ساختمان‌های مختلف یافت می‌شود) بهینه‌تر باشد.
کابل نوری فعال (AOC) و کابل مسی اتصال مستقیم (DAC) فناوری های کابلی هستند که در شبکه های مرکز داده و برنامه های محاسباتی استفاده می شوند.
AOC یک کابل نوری است که فیبرهای نوری و میکروالکترونیک را در یک پوشش کابل تعبیه می کند. این خط از لیزر و فتودیود برای تبدیل سیگنال های الکتریکی به سیگنال های نوری استفاده می کند که از طریق کابل های فیبر منتقل می شود.
1. AOC از فواصل انتقال طولانی تر از DAC پشتیبانی می کند، تا 100 متر برای 40Gbps یا 10Gbps.
2. AOC نسبت به DAC کمتر مستعد تداخل الکترومغناطیسی (EMI) است و قابلیت اطمینان را در محیط های پر سر و صدا افزایش می دهد.
3. AOC می تواند گران تر از DAC باشد، به خصوص برای فواصل انتقال کوتاه تر.
DAC یک کابل مسی با کانکتور SFP+ یا QSFP+ است. فناوری کابل نیاز به یک فرستنده و گیرنده جداگانه را از بین می برد و سیگنال های الکتریکی را مستقیماً از یک دستگاه به دستگاه دیگر تحویل می دهد.
1. DAC معمولاً برای فواصل انتقال کوتاهتر از AOC ارزانتر است.
2. DAC دوام بیشتری نسبت به AOC دارد و آن را برای برنامه های مدیریت کابل مناسب تر می کند.
3. DAC نسبت به EMI حساس تر است و عملکرد و قابلیت اطمینان را در محیط های پر سر و صدا کاهش می دهد.
مهمترین تفاوت بین AOC و DAC در رسانه انتقال آنها است. AOC از فیبرهای نوری و DAC از سیم های مسی استفاده می کند. AOC به طور کلی برای فواصل انتقال طولانی تر استفاده می شود، در حالی که DAC برای فواصل کوتاه تر مناسب است.
AOC زمانی ترجیح داده می شود که عملکرد بالا، فواصل انتقال طولانی و حساسیت پایین EMI عوامل حیاتی باشند. معمولاً در مراکز داده و برنامه های محاسباتی مانند خوشه های محاسباتی با کارایی بالا (HPC)، سوئیچ ها و اتصالات ذخیره سازی استفاده می شود.
DAC یک انتخاب عالی برای انتقال در مسافت های کوتاه است که در آن هزینه یک ملاحظات اولیه است. این به طور گسترده در برنامه های کاربردی مرکز داده استفاده می شود که در آن کابل های مسی برای اتصال دستگاه های نزدیک ایده آل هستند. برخی از برنامه های معمولی شامل اتصالات سوئیچ به سرور و اتصالات رک به رک هستند.
محصولات پیشنهادی:200G QSFP56 AOC
انتقال داده ها یکی از جنبه های ضروری فناوری روز است که به ارتباطات بی سیم محدود نمی شود. ارتباط سیمی از طریق کابل هنوز رایج است و اپراتورهای مرکز داده از انواع مختلفی از خطوط برای این منظور استفاده می کنند. DAC (Cable Attached Direct) و AOC (Cable Optical Active) انواع خطوطی هستند که به طور گسترده در مراکز داده استفاده می شوند. این کابل ها ارتباطات پرسرعتی را ارائه می دهند و محبوب هستند زیرا داده ها را در فواصل طولانی بدون تخریب سیگنال انتقال می دهند.
کابل های DAC و AOC چندین مزیت را برای مراکز داده ارائه می دهند. این مزایا عبارتند از انتقال داده با سرعت بالا، مصرف انرژی کم، قابلیت اطمینان بهبود یافته و تاخیر کم. این کابل ها همچنین راه حل مقرون به صرفه و ساده ای را برای اپراتورهای مرکز داده ارائه می کنند زیرا برای نصب به سخت افزار یا نرم افزار اضافی نیاز ندارند. علاوه بر این، کابل‌های DAC و AOC قابلیت plug-and-play را ارائه می‌کنند که استفاده و نصب آنها را آسان می‌کند.
در حالی که کابل‌های DAC و AOC برای اپراتورهای مرکز داده ترجیح داده می‌شوند، اما دارای معایبی هستند. یکی از محدودیت های اصلی استفاده از این کابل ها حداکثر طول کابل است. کابل‌های DAC معمولاً ارتفاع کل تا هفت متر را ارائه می‌کنند، در حالی که کابل‌های AOC می‌توانند داده‌ها را تا ۵۰ متر انتقال دهند. یکی دیگر از محدودیت های کابل های DAC و AOC این است که برای محیط های با لرزش بالا مناسب نیستند. فیبرهای ظریف در کابل‌های AOC در محیط‌های با لرزش بالا مستعد شکستن یا ضعیف شدن هستند.
کابل های DAC و AOC فقط برای انتقال در فواصل کوتاه مناسب هستند. حداکثر طول کابل ارائه شده توسط کابل های DAC تا هفت متر است، در حالی که کابل های AOC می توانند داده ها را در فاصله 50 متری انتقال دهند. این محدودیت ها به دلیل مقاومت محدود سیم ها در برابر تخریب و تداخل سیگنال است.
کابل های DAC و AOC می توانند به اپراتورهای مرکز داده به روش های مختلفی در صرفه جویی در هزینه کمک کنند. این کابل ها نسبت به دیگر انواع کابل های مسی یا فیبر نوری قیمت کمتری دارند. همچنین نصب آنها آسان است و به سخت افزار یا نرم افزار اضافی نیاز ندارند و در هزینه های نصب صرفه جویی می شود. علاوه بر این، این کابل‌ها مصرف برق پایینی دارند و نسبت به سایر کابل‌ها از نظر انرژی کارآمدتر هستند و هزینه‌های عملیاتی را کاهش می‌دهند.
کابل های DAC و AOC برای ارتباط از راه دور در مرکز داده ترجیح داده می شوند. بهترین برنامه های کاربردی برای کابل های DAC و AOC در مراکز داده شامل محاسبات با کارایی بالا، ذخیره سازی پشتیبان داده ها و اتصالات پرسرعت است. آنها همچنین برای برنامه هایی که نیاز به ارتباط پرسرعت بین دستگاه ها مانند سوئیچ ها، سرورها و سیستم های ذخیره سازی دارند، مناسب هستند.
اتصالات کابل DAC و AOC برای اتصال تجهیزات مرکز داده، سوئیچ های شبکه، سرورها و دستگاه های ذخیره سازی ضروری هستند.
فرستنده و گیرنده وسیله ای است که سیگنال ها را ارسال و دریافت می کند، معمولا سیگنال های رادیویی یا نوری. در زمینه کابل‌های DAC و AOC، فرستنده و گیرنده قطعه‌ای است که سیگنال‌های الکتریکی را برای انتقال از طریق فیبر یا خطوط به سیگنال‌های نوری تبدیل می‌کند. فرستنده و گیرنده داده ها را ارسال و دریافت می کند و معمولاً در ماژول های SFP، SFP+، QSFP+ یا QSFP28 قرار دارد که به پورت های سوئیچ متصل می شوند.
کابل های DAC و AOC بسته به نوع کابل، کاربرد و سرعت انتقال از کانکتورهای مختلفی استفاده می کنند. متداول ترین انواع کانکتور برای کابل های DAC شامل SFP و SFP+ است که از نرخ داده تا 10 گیگابیت بر ثانیه پشتیبانی می کنند، در حالی که QSFP و QSFP28 نرخ های بالاتری تا 100 گیگابیت بر ثانیه را ارائه می دهند. پرکاربردترین کانکتورها برای کابل های AOC SFP، QSFP و CXP هستند که تا سرعت 400 گیگابیت بر ثانیه را پشتیبانی می کنند. برخی دیگر از کانکتورهای محبوب عبارتند از LC، MTP/MPO و CX4.
استفاده از کابل های DAC و AOC با کانکتورها در هر دو انتها چندین مزیت دارد. به عنوان مثال، این کابل ها به صورت plug-and-play هستند، به این معنی که به سخت افزار یا آداپتور اضافی نیاز ندارند. همچنین نصب آنها آسان است و زمان و هزینه نصب را کاهش می دهد. کانکتورهای دوگانه همچنین اتصال فعال و قابل اعتماد را همیشه تضمین می کنند و خطر از دست دادن یا تخریب سیگنال را از بین می برند.
یکی از معایب استفاده از کابل‌های DAC و AOC با کانکتورها در هر دو طرف، فاصله انتقال محدود آنها است که معمولاً بیش از 10 متر نیست. علاوه بر این، این کابل ها برای استفاده در مناطقی با تداخل الکترومغناطیسی بالا (EMI) یا تداخل فرکانس رادیویی (RFI) به دلیل عدم محافظ مناسب نیستند.
پیروی از بهترین روش ها هنگام اتصال کابل های DAC و AOC برای اطمینان از عملکرد مطلوب و جلوگیری از خطا ضروری است. این موارد شامل استفاده از انواع صحیح کانکتورها برای خط و کاربرد، بررسی سازگاری با تجهیزات و محیط‌ها، اطمینان از مسیریابی مناسب کابل برای جلوگیری از خمیدگی یا پیچ خوردگی شدید، و آزمایش اتصالات قبل از استقرار است. همچنین پیگیری طول کابل برای جلوگیری از تجاوز از حداکثر فاصله مشخص شده ضروری است.
کابل DAC یک کابل مسی است که برای انتقال سیگنال های صوتی دیجیتال استفاده می شود. از سوی دیگر، کابل AOC یک کابل فیبر نوری است که سیگنال های الکتریکی را با استفاده از نور منتقل می کند. هر دو می توانند دستگاه های الکترونیکی را به هم متصل کنند، اما تفاوت در هزینه، انتقال سیگنال الکتریکی، مصرف انرژی و نرخ داده است.
با توجه به مقرون به صرفه بودن، کابل های AOC می توانند گران تر از کابل های DAC باشند. دلیل آن این است که کابل‌های AOC از فناوری فیبر نوری استفاده می‌کنند که به قطعات گران‌قیمت و فرآیند ساخت پیچیده‌تر نیاز دارد. با این حال، در نظر گرفتن کاربرد مورد نظر کابل و مسافتی که باید طی کند ضروری است. کابل‌های AOC برای انتقال سیگنال در فواصل طولانی‌تر مقرون به صرفه‌تر هستند، در حالی که کابل‌های DAC برای مسافت‌های کوتاهتر مقرون به صرفه‌تر هستند.
کابل های AOC برای انتقال سیگنال های الکتریکی بهتر از کابل های DAC هستند. این به این دلیل است که کابل های AOC از نور برای انتقال سیگنال های مصون از تداخل الکترومغناطیسی استفاده می کنند. با این حال، کابل‌های DAC مبتنی بر مس هستند و بیشتر در معرض تداخل سایر دستگاه‌های الکتریکی هستند. کابل‌های AOC در حفظ یکپارچگی سیگنال در فواصل طولانی‌تر نیز بهتر عمل می‌کنند و برای کاربرد در محیط‌های حساس مانند مراکز داده و بیمارستان‌ها مناسب هستند.
کابل های AOC برای مصرف برق کمتر از کابل های DAC بهتر هستند. کابل‌های AOC برای انتقال سیگنال‌ها در فواصل طولانی‌تر از کابل‌های DAC انرژی کمتری مصرف می‌کنند، که می‌تواند انرژی بیشتری مصرف کند زیرا قدرت سیگنال را در طول مسافت از دست می‌دهد. علاوه بر این، کابل‌های AOC گرما تولید نمی‌کنند یا به اقدامات خنک‌کننده اضافی برای کارکرد طولانی‌تر نیاز دارند.
کابل های AOC نسبت به کابل های DAC سرعت انتقال داده بالاتری دارند. کابل‌های AOC از فناوری فیبر نوری استفاده می‌کنند و داده‌ها را با سرعت‌های بالاتر و فواصل بیشتر نسبت به کابل‌های DAC مسی منتقل می‌کنند. سرعت داده کابل AOC می تواند تا 100 گیگابیت بر ثانیه برسد، در حالی که کابل های DAC حداکثر سرعت انتقال داده تا 40 گیگابیت بر ثانیه را دارند.
در نتیجه، کابل های DAC و AOC دارای نقاط قوت و ضعف هستند و هر کدام برای کاربردهای مختلف بهتر هستند. کابل‌های AOC برای مسافت‌های طولانی‌تر، سرعت‌های بالاتر و مصرف انرژی کمتر بهتر هستند و برای انتقال شبکه در فواصل طولانی و در محیط‌های چالش‌برانگیز مناسب هستند. کابل های DAC مقرون به صرفه تر و ایده آل برای مسافت های کوتاه تر و لوازم الکترونیکی مصرفی هستند. بنابراین، در نظر گرفتن الزامات خاص یک پروژه برای تعیین اینکه کدام کابل برای آن کاربرد مناسب تر است، ضروری است.
A: DAC (Cable Attach Direct) یک کابل مسی است که مستقیماً دو دستگاه شبکه را به هم متصل می کند. AOC (کابل نوری فعال) یک کابل فیبر نوری است که از فناوری نوری برای انتقال داده ها استفاده می کند.
پاسخ: کابل‌های DAC تأخیر کمی دارند، کمتر در معرض تداخل الکترومغناطیسی هستند و ارزانتر از کابل‌های فیبر نوری هستند.
پاسخ: بله، کابل های DAC و اتصال مستقیم یکسان هستند. آنها کابل های مسی هستند که مستقیماً دو دستگاه شبکه را به هم متصل می کنند.
پاسخ: کابل‌های DAC غیرفعال به هیچ منبع تغذیه نیاز ندارند، در حالی که کابل‌های DAC فعال برای انتقال داده‌ها در فواصل طولانی‌تر به برق نیاز دارند.
پاسخ: QSFP (Quad Small Form-factor Pluggable) یک ماژول فرستنده گیرنده برای ارتباطات داده با سرعت بالا است. معمولاً در سرورها و دستگاه های ذخیره سازی برای اتصال سوئیچ ها و کارت های شبکه استفاده می شود.
پاسخ: QSFP را می توان با کابل های DAC، کابل های AOC و کابل های فیبر نوری استفاده کرد.
پاسخ: 10G QSFP می تواند داده ها را با سرعت 10 گیگابیت در ثانیه انتقال دهد، در حالی که 100G QSFP می تواند داده ها را با سرعت 100 گیگابیت در ثانیه انتقال دهد.
پاسخ: حداکثر فاصله ای که یک کابل DAC می تواند طی کند 5 متر است.
پاسخ: کابل‌های AOC (کابل نوری فعال) از فناوری نوری برای انتقال داده‌ها استفاده می‌کنند، در حالی که کابل‌های DAC (کابل اتصال مستقیم) از کابل‌های مسی استفاده می‌کنند. AOC در مقابل DAC به مقایسه این دو نوع راه حل کابل کشی اشاره دارد.
پاسخ: AOC یک کابل نوری فعال است که داده ها را با استفاده از فناوری نوری منتقل می کند، در حالی که فیبر چند حالته نوعی فیبر نوری است که از پرتوهای نور متعدد برای انتقال داده ها استفاده می کند.
