مرکز داده

مرکز داده (DC)، یک سایت ساختمانی که یک محیط عملیاتی برای تجهیزات اطلاعات الکترونیکی در مرکز قرار داده شده فراهم می کند، شامل اتاق های اصلی، مناطق کمکی، مناطق پشتیبانی و مناطق اداری است. مراکز داده به عنوان بخش مهمی از زیرساخت های محاسباتی، هاب های داده و حامل های محاسباتی برای توسعه نسل جدید فناوری های دیجیتال مانند 5G، هوش مصنوعی و محاسبات ابری هستند و نقش مهمی در تقویت رشد اقتصاد دیجیتال ایفا می کنند.

 طبقه بندی مراکز داده
مراکز داده بسته به ماهیت یا اهداف خدماتی را می توان به مراکز داده اینترنتی (IDC) و مراکز داده سازمانی (EDC) طبقه بندی کرد. IDCها به استفاده از امکانات اتاق سرور مربوطه برای ارائه خدمات قرار دادن، تعمیر و نگهداری آژانس، پیکربندی سیستم و خدمات مدیریت برای اینترنت کاربران یا سایر تجهیزات مرتبط با شبکه مانند سرورها بر اساس اجاره برون سپاری، و همچنین ارائه سیستم های پایگاه داده یا تجهیزات سرور برای اجاره و EDC های آنها مراکز داده ای هستند که توسط شرکت ها یا سازمان ها ساخته شده و متعلق به آنها هستند و به مشاغل خود خدمات ارائه می دهند.
بر اساس اندازه، مراکز داده را می توان به مگا، بزرگ و کوچک تا متوسط ​​طبقه بندی کرد. مراکز داده بسیار بزرگ آنهایی هستند که اندازه آنها بیش از 10,000 رک استاندارد باشد. مراکز داده بزرگ مراکزی هستند که اندازه آنها بین 3,000 تا 10,000 رک استاندارد است. و مراکز داده کوچک و متوسط ​​آنهایی هستند که اندازه آنها کمتر از 3,000 رک استاندارد باشد. ساخت جدید مراکز داده بزرگ و بزرگ بر روی تامین آب و هوا و انرژی تمرکز دارد، در حالی که مراکز داده کوچک و متوسط ​​عمدتاً در مناطق نزدیک به مکان کاربر و با دسترسی آسان به انرژی ساخته می‌شوند و با توجه به تقاضای بازار به صورت انعطاف‌پذیر مستقر می‌شوند. سطوح اغلب بر اساس استاندارد صنعتی مؤسسه Uptime است که مراکز داده را از نظر در دسترس بودن به عنوان T1، T2، T3 و T4 طبقه بندی می کند.

در روزهای اولیه مراکز داده، آنها نسبتا ساده بودند. با افزایش حجم داده‌ها، خدمات داده پیچیده‌تر می‌شود، زندگی و تولید بیشتر به اینترنت وابسته می‌شود و مصرف انرژی افزایش می‌یابد، بنابراین استانداردهای مراکز داده، عمدتاً از نظر استانداردسازی، پایداری، کارایی انرژی و تراکم بالا افزایش می‌یابند.

طبقه بندی اپراتورها، روابط و مقایسه ها
سازندگان اصلی مراکز داده شامل اپراتورهای مخابراتی، اشخاص ثالث مستقل و شرکت های بزرگ اینترنتی، با مشارکت پیچیده و در موارد معدودی رقابت بین این سه هستند. نقاط قوت اصلی اپراتورهای مخابراتی انحصار آنها در پهنای باند و سایر منابع، اتاق های سرور به طور گسترده توزیع شده و سیستم های آنها که به سطح شهرستان می رسد است. مزیت اصلی اشخاص ثالث مستقل، تجربه غنی آنها در ساخت و ساز، بهره برداری و نگهداری است. نقاط قوت اصلی شرکت‌های اینترنتی، استفاده شخصی آنها و در نتیجه توانایی برنامه‌ریزی، طراحی و انجام تمام مجازی‌سازی و پردازش ابری به صورت یکپارچه است. شرکت‌های اینترنتی تمایل دارند در استفاده از فناوری‌های جدید دقیق‌تر عمل کنند، اما در زنجیره صنعتی خود مرکز داده، به‌عنوان خریدار عمل می‌کنند و در بازار رقابت نمی‌کنند (آنچه به پایین‌دستی می‌فروشند عموماً محصولات ابری است). در مقایسه با اپراتورهای مخابراتی، اشخاص ثالث مستقل به دلیل سرعت ساخت و ساز، مدل های خدمات و اهمیتی که به آن ها داده می شود، در حال افزایش هستند.

رایانش ابری اغلب با شالوده صنعت اطلاعات مقایسه می شود و مرکز داده پایه محاسبات ابری است. مراکز داده در بخش بالایی صنعت اطلاعات قرار دارند و پایه و اساس خدمات مختلف اینترنتی را فراهم می کنند. مراکز داده دارای هر دو ویژگی املاک و IT هستند و می توان آنها را به چهار سطح از سایت تا نرم افزار فناوری اطلاعات تقسیم کرد که هر لایه دارای ویژگی های املاک ضعیف تر و ویژگی های IT قوی تر است. اکثر مراکز داده در سطح امکانات متوقف می شوند. وقتی نوع مشتری یک مشتری بزرگ است که انتخاب می کند به تنهایی به شبکه دسترسی پیدا کند، یا زمانی که ارائه دهنده خدمات صلاحیت ارائه خدمات شبکه را ندارد، DC ساده تر است تا IDC، و وقتی سخت افزار IT ارائه می شود، تجارت شروع به تغییر به اجاره سرور می کند. هنگامی که نرم افزار فناوری اطلاعات ارائه می شود، کسب و کار به طور کلی به یک ابر عمومی یا یک فروشنده ابر اختصاصی تبدیل می شود.

ساختار یک مرکز داده
به طور کلی سخت افزار یک مرکز داده به دو دسته تجهیزات اصلی و تجهیزات پشتیبانی تقسیم می شود.
تجهیزات اصلی تجهیزاتی هستند که در واقع توابع محاسباتی و ارتباطی را پیاده سازی می کنند، یعنی تجهیزات محاسباتی فناوری اطلاعات که توسط سرورها و ذخیره سازی نشان داده می شوند و تجهیزات ارتباطی که توسط سوئیچ ها، روترها و فایروال ها نمایش داده می شوند.
از سوی دیگر، تجهیزات پشتیبانی، تجهیزات پشتیبانی اساسی زیربنایی (همچنین شامل برخی از امکانات) هستند که برای اطمینان از عملکرد مناسب تجهیزات اصلی وجود دارد.
تجهیزات پشتیبانی اساسی زیربنایی، که بیشتر به انواع مختلف تقسیم می شوند، عمدتاً سیستم های منبع تغذیه و توزیع و سیستم های خنک کننده و تبرید، علاوه بر سیستم های اطفاء حریق، سیستم های نظارت، سیستم های مدیریت ساختمان و غیره هستند.
امروزه مراکز داده معمولاً از فیبرهای نوری به جای کابل های شبکه برای انتقال داده با پهنای باند بالا استفاده می کنند. بنابراین، فیبرهای نوری، ماژول های نوری و تجهیزات ارتباطی نوری (OTN و غیره) به بخش مهمی از مراکز داده تبدیل شده اند. در مراکز داده، ماژول های نوری در همه جا وجود دارند، و ماژول ها در حال حاضر پرمصرف ترین محصولات در مراکز داده هستند، بنابراین هیچ راهی برای مراکز داده بدون ماژول های نوری وجود ندارد.
از نظر تکامل فناوری، ماژول‌ها و کابل‌های نوری 10G، 40G، 100G به طور گسترده در مراکز داده استفاده شده‌اند و در حال حاضر در چرخه تکرار از 100G تا 200G/400G ماژول‌های نوری پرسرعت هستند. از نظر نرخ ماژول ها و کابل ها، 100G به آرامی خارج می شود و جای خود را به ماژول های 200G و 400G به خصوص ماژول های 400G می دهد. 800G نیز به تدریج شروع به جذب حجم می کند.