WDM Waveleth Division Multiplexing یک فناوری انتقال در ارتباطات فیبر نوری است که از یک فیبر واحد برای انتقال چندین حامل نوری با طول موج های مختلف به طور همزمان استفاده می کند. طول موج های مختلف نور منجر به تلفات انتقال متفاوت در فیبر نوری می شود. برای کاهش تلفات تا حد امکان و اطمینان از انتقال موثر، لازم است مناسب ترین طول موج انتقال شناسایی شود. پس از یک دوره طولانی تحقیق و آزمایش، مشخص شد که نور در محدوده طول موج 1260 نانومتر تا 1625 نانومتر کمترین اعوجاج و تلفات سیگنال ناشی از پراکندگی را نشان می‌دهد و برای انتقال در فیبر نوری مناسب‌ترین است.
کاربردهای ممکن طول موج های فیبر نوری به چندین باند تقسیم می شوند که هر باند به عنوان یک کانال مجزا برای انتقال سیگنال های نوری در طول موج های از پیش تعیین شده عمل می کند. در ITU-T، فیبر تک حالته در باند بالای 1260 نانومتر به چندین باند از جمله باندهای O، E، S، C، L و U تقسیم می‌شود.
O band چیست؟
O-band باند اصلی است که از 1260 تا 1360 نانومتر متغیر است. باند o از نظر تاریخی اولین باند طول موجی است که برای ارتباطات نوری استفاده می شود که با حداقل اعوجاج سیگنال (به دلیل پراکندگی) مشخص می شود.
باند E چیست؟
باند E (باند طول موج گسترده: 1360-1460 نانومتر) کمترین رایج ترین این باندها است. E-band در درجه اول به عنوان توسعه دهنده O-band استفاده می شود، اما کاربردهای آن محدود است. این عمدتا به دلیل این واقعیت است که بسیاری از کابل‌های فیبر نوری موجود، میرایی بالایی در باند E نشان می‌دهند و فرآیند تولید اجزای باند E انرژی بر است.
باند S چیست؟
تلفات فیبر در باند S (باند با طول موج کوتاه) (1460-1530 نانومتر) کمتر از باند O است و باند S به عنوان پایه بسیاری از سیستم‌های PON (شبکه‌های نوری غیرفعال) استفاده می‌شود.
باند C چیست؟
باند L چیست؟
باند L (باند طول موج بلند: 1565-1625 نانومتر) دومین باند طول موج کم تلفات است و اغلب زمانی استفاده می شود که باند C برای برآورده کردن نیازهای پهنای باند کافی نباشد. با در دسترس بودن گسترده تقویت‌کننده‌های فیبر دوپینگ b (EDFA)، سیستم‌های DWDM به باند L گسترش یافتند و در ابتدا به عنوان وسیله‌ای برای گسترش ظرفیت شبکه‌های نوری DWDM زمینی عمل کردند. امروزه باند L به اپراتورهای کابل زیردریایی نیز با هدف افزایش ظرفیت کل کابل های زیردریایی معرفی شده است.
با توجه به افت تضعیف انتقال کمتر در باند C و باند L، نور سیگنال در سیستم‌های DWDM معمولاً از این دو پنجره انتقال انتخاب می‌شود. علاوه بر باند O به L، دو باند دیگر نیز وجود دارد، باند 850 نانومتری و باند U (باند فوق طولانی: 1625-1675 نانومتر). باند 850 نانومتری طول موج اولیه برای سیستم های ارتباطی فیبر نوری چند حالته است که از VCSEL (لیزرهای ساطع کننده سطح حفره عمودی) استفاده می کند. U-band عمدتاً برای اهداف نظارت بر شبکه استفاده می شود.
فناوری WDM را می توان به WDM تقسیم کرد، CWDM و DWDM با توجه به حالت های طول موج مختلف ITU برای CWDM (ITU-T G.694.2) محدوده طول موج 1271 تا 1611 نانومتر را مشخص می کند، اما در کاربرد عملی، با توجه به تضعیف نسبتاً بالا در باند 1270-1470 نانومتر، بنابراین معمولاً از محدوده 1470-1610 نانومتر استفاده می شود. فناوری DWDM از کانال‌های با فاصله نزدیک‌تر استفاده می‌کند و از پنجره‌های انتقال باند C (1530 نانومتر-1565 نانومتر) و باند L (1570 نانومتر-1610 نانومتر) استفاده می‌کند. از طرف دیگر، WDM معمولی معمولاً از طول موج های 1310 و 1550 نانومتر استفاده می کند.
با رشد برنامه های FTTH، باند C و باند L که بیشتر در شبکه های فیبر نوری استفاده می شوند، نقش مهمی را در سیستم های انتقال نوری ایفا خواهند کرد.
فناوری Yiyuan Tong با 20 سال تجربه تولید OEM/ODM در صنعت ارتباطات نوری، دستگاه‌های WDM را برای کاربردهای جامع در شبکه‌های مترو و 5G توسعه داده و تولید کرده است. LGX، رک با چگالی بالا، 6portWDM، CCWDM، AWG چند کاناله بدون گرما، ماژول 5G و غیره را وارد کنید. ما کاملا متعهد به کمک به استقرار و توسعه جهانی 5G هستیم.
